Περιεχόμενο
Οι τελευταίες δυο μέρες ήταν κάπως θορυβώδεις για μένα όταν έβλεπα το πώς βλέπω τους gamers και τον εαυτό μου. Πάντα αγάπησα το τυχερό παιχνίδι ως μέσο ψυχαγωγίας και ίσως ακόμα περισσότερο ως κοινωνικό φαινόμενο, την κοινή αίσθηση ταυτότητας που αισθάνομαι όταν μιλάω με κάποιον που αγαπά επίσης Fallout, την απόγνωση που μοιράζομαι όταν συμβαίνει κάτι σαν το Konami που πηγαίνει από τις ράγες. Το παιγνίδι ως πολιτισμός αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς μου από την παιδική ηλικία, γι 'αυτό είναι αρκετά freaking τρομακτικό όταν συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αφήσω μερικά από εκείνο το πάθος πάει.
Όχι πολύ καιρό πριν, έγραψα ένα κακόβουλο ρίγος εναντίον του Konami για αυτό που έκαναν με την IP τους, το έσυρε γρήγορα και το έβαλε εκ νέου ως μια ελαφρώς λιγότερο αδέσμευτη έκδοση. Υποστηρίζω τα σημεία που ανέφερα σε αυτό το άρθρο, αλλά βρήκα τον εαυτό μου συγκλονισμένο από το πόσο θυμωμένος ήμουν πάνω από ένα franchise ήμουν μόνο ένας απλός ανεμιστήρας.
Τι έκανε αυτό τόσο σημαντικό για μένα;
Για μένα ένιωθα ότι η εταιρεία που ήταν υπεύθυνη για μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια στον κλάδο μας απέρριπτε ως παίκτες. Για μένα ένιωθα σαν μια προσωπική προσβολή που υποβάθμισε τον πολιτισμό που με νοιάζει βαθιά στο σημείο της παράνοιας. Κοιτάζοντας πίσω είμαι αμήχανος στο πόσο προσωπικά με χτύπησε.
Λίγες μέρες μετά άκουσα ένα άρθρο που ισχυρίστηκε Fallout 4 ήταν ανακυκλωμένο Fallout 3 μεταμφιεσμένος. Μερικοί από τους σχολιαστές αυτού του άρθρου μιλούσαν για το πώς Fallout αφού τα δύο πρωταθλήματα δεν ήταν καθόλου μέρος της σειράς και δήλωσαν ότι η 3 ήταν η χειρότερη είσοδος στη σειρά. Δεν υπάρχει νέα ιδέα ότι η νοσταλγία επηρεάζει την προτίμηση και Fallout 3 είναι αρκετά παλιά τώρα που είμαι πιθανώς θύμα του από μόνος μου. Ήμουν απόλυτα έτοιμος να κάνω την αντίθεσή μου, όταν συνειδητοποίησα πόσο με επηρέασε η νοσταλγία μου, τόσο περισσότερο σκέφτηκα γι 'αυτό όσο περισσότερο συνειδητοποίησα πόσο έγκυρες ήταν οι απόψεις τους, έστω και αν δεν τους έδινα προσωπική φροντίδα.
Έπρεπε να αναρωτηθώ αν ίσως να είμαι λίγο πολύ κοντά σε αυτό το όλο θέμα ταυτότητας gamer; Όσον αφορά πάντα τα παιχνίδια μου είναι η τέχνη και ο πολιτισμός γύρω από αυτό δεν είναι λιγότερο νόμιμος από οποιοδήποτε άλλο μέσο, αλλά ίσως χρειαζόταν να επαναξιολογήσω τη στάση μου πριν πάρω στο πληκτρολόγιό μου υψηλή ηθική υπεροχή. Είναι εύκολο να ξεχάσεις ότι μιλάω με πραγματικούς ανθρώπους.
Τα παιχνίδια είναι κάτι που νομίζω ότι θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου γράφοντας, αλλά δεν είμαι έτοιμος να αφήσω τη ζωή μου να είναι μόνο γι 'αυτούς.